Bir gün bir bostan korkuluğuna dedim ki, Bu ıssız tarlada dikilmekten yorulmuş olmalısın.
Ve o dedi ki, Korkutmanın zevki derin ve devamlı ve beni hiç yormuyor.
Bir an düşündükten sonra dedim ki, Bu doğru; ben de o zevki bilirim.
Dedi ki, Bunu sadece içi samanla dolu olanlar bilir.
Sonra, beni yücelttiğini mi yoksa küçümsediğini mi anlamadan yanından ayrıldım.
Bir yıl geçti, o bir yıl boyunca korkuluk bir filozofa dönüşmüştü.
Ve tekrar yanından geçtiğimde iki kargayı şapkasının altına yuva yaparken gördüm.
HALİL CİBRAN